شركت ملی نفت ایران در راستای خصوصی سازی شرکتهای دولتی و سیاستهای كلان دولت جمهوری اسلامی ایران مبنی بر كاهش حجم تصدیگری دولتی در حوزه غیر انحصاری و واگذاری امور به بخش خصوصی، با هدف توسعه مشاركت این بخش در فعالیتهای اقتصادی و صنعتی، به منظور افزایش كارآیی، واحدهای روغنسازی پالایشگاههای تهران و آبادان را به سازمان تامین اجتماعی، صندوق بازنشستگی کشوری و آستان قدس رضوی واگذار کرد كه این واگذاری موجب تأسیس شركت نفت ایرانول در 11 آذر ماه سال 1381 شد.
در همین حال، واحدهای روغن سازی پالایشگاههای تهران و آبادان بعد از جدا شدن از بدنه شرکت ملی نفت ایران با نام پالایشگاههای روغنسازی تهران و آبادان شرکت نفت ایرانول فعالیت میکنند.
پالایشگاه روغنسازی تهران به همراه پالایشگاه روغنسازی آبادان، جمعا با امکان تولید بیش از 21 درصد روغن پایه کشور در سال، نیروی غالب صنعت تولید انواع روانکارها در بازار به شمار میرود.
در همین حال، انواع روغن موتورهای تولیدی این شرکت بنا بر نیاز مصرفکننده و سال ساخت موتور خودرو، در موتورهای بنزینی، دیزلی چهار زمانه، سوپر شارژ و توربو شارژ، ماشینآلات سنگین، دیزل ژنراتورهای نیروگاهی و لوکوموتیوهای دارای یاتاقان ساخته شده با نقره، جعبه دندههای اتوماتیک خودرو، جعبه فرمان هیدرولیک، موتورهای چهار زمانه با حجم 150 سی سی و انواع روغنهای صنعتی مورد استفاده است.
شرکت سرمایهگذاری نفت و گاز و پتروشیمی تأمین(تاپیکو) حدود 49 درصد مالکیت سهام مدیریتی این شرکت را برعهده دارد.